گفتگوی رو در رو...

سلام همنوعانِ من

سلام همکیشانِ من

سلام بر شما که مثل ما ولایت علی (ع) را پذیرفته اید و حبِّ حسین(ع) را در دل دارید.

سلام بر شما که منتظران قیام قائم(عج) هستید

ببخشید ما را که تا اسم کشورتان را میشنویم، اول رنگ پوستتان جلوی چشممان می آید

ببخشید ما را که شاید خیلی هایمان تا همین چند روز پیش نمیدانستیم، نیجریه شیعه هم دارد

ببخشید ما را که نمیدانستیم شما پیرو خمینی کبیر هستید و به عشق او شیعه شده اید

ببخشید که بعضی هایمان اسم رهبرِ بزرگِ دربندتان را که شنیدیم، خندیدیم و نفهمیدیم که او یک تنه خیلی مسلمان تر و شیعه تر از ماهاست، او یک تنه خیلی ها را با ولایت آشنا ساخته است

ما را ببخشید که بعضی هایمان فکر میکنیمفقط آریایی آدم است و برتر است و نژاد مخلوط شده غیر اصیل خودمان را با اروپایی ها یکی می کنیم و دیگر هیچ کس را به حساب نمی آوریم، دیگر خون هیچ کس برایمان مهم نیست

ما را ببخشید که رئیس جمهور باسوادمان خواب مانده و یادش رفته روزِ بعد از انفجار پاریس، صبحِ سحر نشسته و برای رئیس جمهورشان پیام تسلیت نوشته است، اما امروز که دو روز از فاجعه کشتار شیعیان مظلوم می گذرد هنوز خبری ازش نیست، شاید هنوز ساعتش 8 نشده است

ما را ببخشید و حساب ما تندروها را از رئیس جمهورمان جدا کنید

ما خیلی وقت است به غرب زده بودن ایشان ایمان آورده ایم

شروع یک کار جدید، مرحله جدیدی در زندگی من.

انشاالله از امروز ترجمه یک کتاب خاطرات رو شروع میکنم.

Little Victories by Json Gay

امیدوارم انتخاب کتاب درست باشه و ترجمه موفقی بشه.

یک هفته سفر حالم را خوب کرده بود و خیلی چیزها را از یاد برده بودم. یا اینکه وقت نداشتم به اونها فکر کنم. حتی از اینترنت هم دور بودم و از بسیاری از خبرها یا حداقل حواشی خبرها. حال بدم بعد از قتل عام منا و از دست رفتن کلی آدمهای خوبی که میشناختم یا نمیشناختمشون، بهتر شد، هرچند به یاد آدمهایی که مظلومانه شهید شدند بودم و دلم خالی از غمشان نمی شد.

امروز توی اینستاگرام حرف m  رو زدم تا به صفحه آشنایی سر بزنم، یکی از پیشنهادهایی که اومد، صفحه محسن حاجی حسنی کارگر بود. رفتم به صفحه اش سر زدم و انگار منتظر عکس جدیدی بودم ازش. دوباره اون غم و اون بغض و اون اشک ها برگشت. آخر مگر میشه این چهره نورانی و زیبا را دید و برایش گریه نکرد. خدا به داد دل مادرش برسد. خدا کند که آن عکس صورت کبود شده پسرش را نبیند.

شنیده ام توی روضه ها که علی اکبر لیلا چهره زیبایی داشت و قاری قرآن بود. علی اکبری که ارباً اربا شد. خدایا چه کرد لیلا وقتی پسرش را دید . اصلا لیلا پسرش را دید؟ جسدی به او دادند تا ببیند؟

محرم آغاز شد و امسال به یاد همه عاشقان امام حسین(ع) که امسال نیستند و قبل از این محرم پرکشیدند و رفتند، بیشتر گریه میکنیم. جای حاج محمدآقای حاجتمند هم امسال بین رفقای هیأتیشان خالیست.

دیشب با شوهرم میگفتیم که حیف و افسوس که چقدر دیر این مرد را شناختیم.