سلام عليکم

بابا باريكلا

اگر پدري براي فرزندش مطلبي را صلاح بداند، آن بچه با پدرش دشمن مي شود؟

پشت سر پدرش بد مي گويد؟

پدرش را تخريب شخصيت مي کند؟

يا اگر مادري براي فرزند مريضش، غذاي مناسب او تدارک ببيند، کودک چون دليل پخت آن غذاي ويژه را نمي داند يا چون آن غذا را دوست ندارد بايد مادر خود را دشمن خود بداند؟

اگر چنين کاري کند امروز خود و پدر يا مادر را ناراحت مي کند و دشمنشان را شاد و بعد ها از کودکي کردن خود افسوس و غصه نصيبش مي شود ...

بهتر است در يک کشور هم، هرکدام از ما از دسته اشکال تراشان نباشيم، و به همصحبت هايمان خوبي هاي داشته کشورمان را يادآوري کنيم، البته ناز اشکال تراشان را کسي را نمي کشد، و در هر شغلي* که هستيم در حد توان تلاش کنيم تا حداقل نواقص خودمونو رفع کنيم. انشا الله. بعضي وقتها بدون اينکه متوجه باشيم مار در آستين مي شويم، زبان دشمن مي شويم چطور؟ قبل از اينکه يه قضاوته حق به جانب و ابراز عقيده کنيم حرفهامونو به خودمون بگيم اگه ببينيم دشمن با شنيدن اون حرفها ما رو سياهي لشکر خودش مي بينه بازم اون حرفها رو مي زنيم! شنيدم مردمي بودند از لشکر يزيد که کسي از ياران امام حسين ع را نکشتند، اما جزو لعنت شدگاني هستند که دشمنان امام حسين ع را ياري کردند. چون سياهي لشکر دشمن شدند و دل بچه هاي امام حسين ع را لرزاندند/مهمه ما چي مي گيم / اگه خيلي مهم نيستيم ، سياهي لشکر کي هستيم....

با ديرو زود شدن حقوق يا سهميه بندي بنزين يا... غر مي زنيم؟ نمي زنيم؟ (اگر کفيل روزي خداست,غصه چرا؟ اگر رزق تقسيم شده است,حرص چرا؟)

حضرت علي عليه السلام درحکمت 14 روش برخورد با خويشاوندان (اخلاقى ، معنوى)فرموده است:مَنْ ضَيَّعَهُ الْأَقْرَبُ أُتِيحَ لَهُ الْأَبْعَدُ. کسى را که نزديکانش واگذارند ، بيگانه او را پذيرا مى گردد

قدر مسئولان خوبمان را بدانيم

-------------------------

*کارمند، خانه دار، محصل، دانشجو، و حتي بي شغل چون بالاخره مسيري هست که همه مان بايد برويم و اين مشاغل دنيا اصلا ربطي به مسيري که قرار است برويم ندارد