خسته نباشيد.

حقيقتا نکته اي است که مغفول مانده است. من اضافه کنم که اگر امروز خداي ناکرده فرزند شهيدي ديديد و او دچار لغزشهاي دنيوي شده بود، اگر نگوييم ما هم مقصريم، حداقل ما مسئوليم. چرا که پدر او در موقع دفاع، پدر همه ما بود، براي دفاع از همه ما رفت، اما اکنون او پدر ندارد و ما همه چيز داريم. به نظر من خوب است که ما براي فرزند شهيد پدر که نمي شويم، دوست که باشيم.

ر.ک : «قرار بود ما بجنگيم، شما از خونواده هامون محافظت کنيد، ما جنگيديم، اما شما...» (موج مرده، ساخته ابراهيم حاتمي کيا)