درسته من با حرفهاي شما كاملا موافقم. با آدمهايي كه توي اجتماع باهاشون برخورد مي كنم( البته به غير از آقايون) چه مذهبي و چه غير مذهبي ، خوب برخورد مي كنم و متاسفانه برخي از مذهبي هايي كه ديده ام برخورد خو بي نداشتند و من كه خودم رو آدم مذهبي ميگيرم از خودشون طرد كردند و من اكثر مواقع با غير مذهبي ها برخوردم بهتره تا با مذهبي ها و همينه كه دوستان من هيچ كدون هم تيپ من نيستند ( اعتقاداتشوت خوبه اما از نظر ظاهر به نظرم ميتونن ازين هم بهتر باشن). سعي مي كنم به قول شما روي آدمهايي كه مذهبي نيستن اثر بد نذارم تا زده نشن. البته همه اينها در برخوردهاي اوليه است كه هنوز خوب كسي رو نمي شناسم. شما كه طلبه هستيد و مطمئنا از دستورات و روايات ديني بيشتر از من اطلاع داريد به من بگين كه آيا حقيقتا ميشه همه آدمها رو بي چون و چرا دوست داشت؟ من كسي نيستم كه با يك بار يا دوبار برخورد بد ديدن از كسي متنفر بشم اما اگه گذشت من يا اطرافيانم باعث بشه كه دوباره رفتارشو تكرار كنه مطمئنا ازش بدم مياد هرچقدر هم كه اصرار بر دوست داشتن داشته باشه. با حرفهاي بقيه موافقم. درسته من خودخواهم اما حقيقتا سعي بر خودسازي دارم.