دیشب تو هیئت، وقتی برای لحظاتی پرچم گنبد امام حسین علیه السلام از جلوی صورتم رد شد و آن عطر آشنا، عطر حرم و کربلا به مشامم رسید، خیلی هوایی شدم.
یادم آمد که از آخرین وداعم با حرم بیش از یک سال و نیم می گذرد و هنوز دوباره دعوت نشده ام. چقدر بد بودم که دعوتم نکردند هنوز!
عطر پرچم حال و هوایم را حسابی کربلایی کرد. خدا کند قسمت همه دلسوختگان ارباب بشود تا بروند و با چشم خود همه چیز را ببینند.
بیچاره اون که حرم رو ندیده
بیچاره تر اون که دید کربلاتو
