مدتی بود ذهنم درگیر این بود که همسر من باید خیلی خیلی بهتر باشد از اینی که هست
، یعنی استعدادش را در وجودش می دیدم، ولی نمی فهمیدم چرا استعدادهایش را محل نمی گذارد؟ این سوال شده بود دغدغه دائمی ذهن من، تا اینکه این روزها، یا بهتر بگم این یکی دو هفته، پشت سر هم به مطالبی برمیخورم که مدام به من تلنگر می زنند: تو باید خوب باشی و او را بالا ببری.... آخرینش هم همان صحبتهای معروف امام خمینی(ره) بود که فرمودند: از دامن زن، مرد به معراج می رود.
حالا قشنگ فهمیده ام که مشکل تا به حال این بوده که من همراه نبوده ام، با همه ادعایی که داشتم، با همه این که صحبتهایش توی جلسه خواستگاری را پذیرفته بودم و همینطور، شرایط شغلیش را، اما یادم رفته بود و تبدیل شده بودم به یک زن معمولی غرغروی متوقع.
حالا می دانم که باید خوب باشم تا همسرم بتواند عالی شود.
این روزها سر زدن به صفحات مجازی تازه متاهل ها خیلی حالم را خوب کرده، یادم آورده شور و شوق اوایل ازدواج را. عشق و محبتی که هنوز هم خداراشکر توی زندگی ما هست، فقط کمی تغییر شکل داده.
