میخوای بگی من مغرورم ؟ آره هستم اگه اعترافاتم دلتو خنک میکنه پس اعتراف میکنم:
آره من مغرورم شاید مغرورتر از هر آدمی باشم که تو عمرت دیدی. قدرنشناس هم هستم طوری که وقتی کسی ناراحتم بکنه تمام گذشته و خوبیهایی رو که به خیال خودش در حقم کرده فراموش میکنم. برام سخته معذرت خواهی کنم اما عاشق اینم که دیگران ازم معذرت بخوان و اگرچه که معمولا باز هم قبول نمیکنم. از توجیه متنفرم و اگه کسی بخواد رفتارشو توجیه کنه ازش بدم میاد اون فقط باید بدون چون و چرا بگه اشتباه کرده و معذرت بخواد و بعد تازه من باید فکر کنم که ببینم میتونم قبول کنم و ببخشمش یا نه. گرچه آدمی هستم که دفعه ی بعد که چشمم تو چشمش افتاد همه چیو فراموش میکنم و البته باید بگم این نکته فقط در مورد اونهایی صادقه که واقعا دوسشون دارم نه اونهایی که برای دلخوشی دیگران تظاهر به دوست داشتنشون میکنم.
یه چیزه دیگه که خیلی مهمه اینه که اگه کسی بخواد سعی کنه باهام صمیمی بشه ازش بدم میاد .اصلا آقاجون دوست ندارم کسی بیخودی خودشو دخترخاله یا پسرخاله یا از همه بدتر خواهر یا برادرم بدونه. اگه بخواد باهام دوست بشه بحثش جداس و تازه اونم وقتی قبول میکنم که خودم بخوام.یعنی فقط وقتی که خودم بخوام میتونی باهام صمیمی بشی اگه زوری باشه ازت متنفر میشم.
یه سری چیزهای دیگه هم هست برای اعتراف کردن و اثبات این که چه موجود غیرقابل تحمل و مغرور و به قول نیشابوریها( انیی ) به فتح الف و ن هستم. دلت خنک شد؟ اره؟ پس دیگه سعی نکن بیخودی باهام صمیمیت بزنی و خودت رو خواهر من بدونی. من خواهری ندارم و هیچوقت هم نخواهم داشت.
