من به ..... رای میدهم.
من برای این کارم دلایل زیادی دارم:اول اینکه رهبر عزیزم حامی اونه.دوم اینکه خیلی شجاعه، جلو اون همه آدم می ایسته واسه فرج مولامون دعا میکنه. جلو اون همه جنایتکار و حامی جنایتکار وامیسته و از جنایتهاشون حرف میزنه و حامی حقوق بشر بودنشون رو میکوبه تو صورتشون. سوم اینکه دست نیافتنی و پشت درهای بسته نیست، یه کم که صبر کنی به استان تو به شهر تو یا شاید هم به روستای تو هم میاد، میتونی بری رودررو باهاش حرف بزنی، حرف دلتو. چهارم: این همه آدم دارن بهش دروغ و تهمت میزنن، سی تا روزنامه از صبح تا شب کارشون توهین کردن به اونه، این همه شبکه خارجی همش دارن ازش بد میگن و او هیچی نمیگه، نه شکایت نه تعطیلی، هیچی! پنجم: دشمنان اسلام و ایران نمیخوان که او رای بیاره، ازش میترسن، میگن هرکی دیگه رای بیاره بجز این همشون برای رای نیاوردنش متحد شدن. ششم مدافع محرومانه و به اونها بیشتر از بقیه رسیدگی می کنه. هفتم: خیلی ها که میدونم دل خوشی ازش ندارن، خیلی ها که تا همین چند وقته پیش از نظام بد میگفتن و حتی دم از شرکت نکردن و رای ندادن میزدن حالا میخوان به رقیب اصلی اون رای بدن. هشتم...
حالا دیگه معلوم شد. اصلا از همون دلیل اولم یعنی حمایت رهبری معلوم بود به کی رای میدم. رای من محمود احمدی نژاد!
حالا مخالفان رهبری، مخالفان اسلام، مخالفان اقتدار و عزت ایران هرچی میخوان بگن.
پ.ن: دلایلم خیلی زیاده و هرروز بیشتر و بیشتر هم میشه. تا روز انتخابات کم کم مینویسم.
امروز فکر کنم 11 خرداد
بعد از نوشتن این متن و دیدن برنامه های کاندیداهای مختلف کلی دچار شک و به قول خانم مرشد زاده تناقض شدم . البته وقتی که حرفهای مقام معظم رهبری رو در نظر میگیرم تقریبا توی تصمیمم مصمم میشم اما انگار این تخریبهای هر روزه داره روم اثر میذاره. الته بد هم نیس چون باعث میشه با چشم باز و بدون هرگونه تعصبی دوباره تحقیق کنم. اما حقیقتا از پشیمان شدم میترسم.
