چند وقتیه بدجور دلم هوایی کربلا شده. تقریبا ده روز پیش بود که رفته بودیم زیارت شاه عبدالعظیم درحین زیارت بود که یهو بدجور دلم هوایی کربلا شد طوری که میخواستم همونجا بشینم رو زمین و زار زار گریه کنم. جالبه من تاحالا کربلا نرفتم تا چند وقت پیش هم اصلا حسی نسبت به اونجا نداشتم اما حالا هرلحظه که میگذره احساس میکنم دیگه طاقتم داره طاق میشه. دیگه نمیتونم از دوری دوام بیارم اونجا از شاه عبدالعظیم خواستم از امامزاده حمزه خواستم ، توی قم از حضرت معصومه (ع) خواستم که زیارت امام حسین (ع) رو قسمتون بکنه به همین زودی زود. چند روز دیگه انشالله میرم پیش امام رضا (ع) و از ایشون هم میخوام. کاشکی بشه.
دیگه لبریز دارم میشم، خوب هرکسی یه ظرفیتی داره، من دیگه پر شده ام، دلم امام حسین میخواد که برم کنار ضریحش یه دل سیر گریه کنم.
پ.ن.: چند وقته پیش خواب کربلا دیدم. خواب دیدم جلوی حرم آقا ابوالفضل ایستاده ام و دارم به گنبد حرم امام حسین نگاه میکنم. این خواب جزئیات دیگه ای هم داره که چون ممکنه کوته فکران ازش برداشت سوء بکنن نمینویسم.
